Kerkenraad

Predikant

Aan onze gemeente is sinds 15 september 2021 verbonden ds. P.D. van den Boogaard. De omvang van de predikantsplaats is 8/12e deel (66%) van de volledige werktijd. Dit betekent dat de predikant in deeltijd aan de gemeente is verbonden.

De hoofdtaken van de predikant zijn de Woordverkondiging, catechese en de herderlijke zorg (pastoraat). Daarnaast zijn er andere taken in de gemeente die aandacht vergen: het schrijven van het kerkblad, het doornemen van documenten zoals de kerkorde, voorbereidingen van begrafenisplechtigheden en huwelijksdiensten etc.. Naast de werkzaamheden in de gemeente, wordt de predikant geacht werkzaamheden voor de classis en de synode te verrichten. De taakverdeling van de predikant ligt vast in een werkplan. Dit plan is opgesteld door de kerkenraad bij het beroepingswerk en goedgekeurd door het Breed Moderamen van de classicale vergaderingen.

Naast het predikantschap van de gemeente is onze predikant ook werkzaam bij het kerkelijk bureau van de kerk als beleidsadviseur kerkrecht voor de landelijke kerk.

Ouderlingen

De naam ‘ouderling’ vindt zijn wortels in het Oude Testament: de oudste. Ook in het Nieuwe Testament vinden we deze aanduiding voor sommige van de aangestelde ambtsdragers (presbyters). Aan Titus werd het bevel gegeven, ‘van stad tot stad’ (dus in elke christelijke gemeente) ‘ouderlingen aan te stellen’ (Tit. 1:5). Een ouderling is iemand ‘die in een aanzienlijk ambt van regering over anderen gesteld is’. Ouderlingen dienen de gemeente naast de dienaren des Woords en hebben het opzicht over de gemeente en regeren haar. ‘Zo is dan het ambt der ouderlingen, met de dienaars des Woords, opzicht te hebben over de gemeente, die hun bevolen is; naarstiglijk toe te zien, of een iegelijk zich behoorlijk gedraagt in belijdenis en in wandel; die zich onstichtelijk gedragen, te vermanen, en te verhoeden dat de Sacramenten ontheiligd worden’, aldus het bevestigingsformulier.

Volgens de kerkorde zijn onder andere de volgende taken aan de ouderlingen toevertrouwd:

• de zorg dat alles in de gemeente met orde geschiedt;
• het dragen van de medeverantwoordelijkheid voor de bediening van het Woord en het rechte gebruik van de sacramenten;
• het samenbrengen van de gemeente rondom Woord en sacrament;
• de ambtelijke tegenwoordigheid bij de kerkdiensten.

De ouderlingen geven geestelijk leiding aan de gemeente. Zij zijn medeverantwoordelijk voor de bediening van het Woord. Hoewel de predikant het is die preekt, zijn de ouderlingen er medeverantwoordelijk voor dat de gemeente op een goede wijze het Woord verkondigd krijgt.

Daarnaast zijn ze medeverantwoordelijk voor het ‘rechte’ (dat is het juiste) gebruik van de sacramenten. Daarom is het opzicht over leer en leven van de gemeenteleden een belangrijke taak.

Dit alles vindt plaats vanuit de herderlijke zorg voor de gemeente. En zoals een herder zijn kudde in het oog houdt, doen ouderlingen dat ook. Een praktische werkwijze daarbij is het jaarlijkse huisbezoek.

De ouderlingen zijn aapreekpunt bij ziekte of andere zorgen. Uiteraard ook als u iets wilt melden. Voor dringende aangelegenheden is uiteraard de preikant het aanspreekpunt.

Diakenen

De diaconale opdracht van de gemeente komt voort uit de roeping tot navolging van Christus, de grote Diakonos: ‘want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat, gelijkerwijs Ik u gedaan heb, gijlieden ook doet’ (Joh. 13:15, over de voetwassing). Van de eerste christengemeente staat geschreven: ‘En allen die geloofden waren bijeen en hadden alle dingen gemeen. En zij verkochten hun goederen en have en verdeelden dezelve aan allen, naar dat elk van node had’ (Hand. 2:44-45). Een hart dat betrokken is bij de nood van anderen is dus nodig. Dit is gericht op de gemeenteleden (de ‘huisgenoten des geloofs’, Gal. 6:10), maar vandaar uit heeft het een uitstraling naar de gehele wereld in nood.

Vanuit de ‘diaconale’ gestalte van de gemeente is door God het bijzondere ambt ingesteld om dit ook te structureren: de diakenen. Deze diakenen werken zowel binnen als namens de gemeente. Over het ontstaan van dit ambt kunnen we lezen in Handelingen 6. Het bleek dat de apostelen onvoldoende aandacht konden geven aan de materiële behoefte van een deel van de gemeente. Om hier toch aandacht aan te kunnen geven, en tegelijk niet te bezuinigen op de Woordverkondiging, werden er ambtsdragers verkozen voor de dienst van de barmhartigheid. Er kwamen zeven diakenen, onder wie Stephanus. Vanaf dit moment is er sprake van twee ambten, te weten de dienst van het Woord en de dienst van de barmhartigheid.